In de verbinding gebeurt het

Het nieuwe jaar is al weer een paar dagen oud. “De kop is er af” zullen we maar zeggen. Veel mensen maken aan het begin van het nieuwe jaar zogenaamde “goede” voornemens. Ik ben nog niemand tegen gekomen die “slechte” voornemens heeft gemaakt.

Goede voornemens waren in het verre verleden vooral bedoeld om de goden tevreden te houden. Tegenwoordig zijn ze meer bedoeld om een beter mens te worden. Althans om dat te proberen. Daarom nemen we ons vaak voor dingen niet meer (of in ieder geval) minder te doen.

Ik heb persoonlijk moeite met het woordje voornemen. Ik ben voornemens, ik neem me voor om, het heeft altijd iets vrijblijvends vind ik. Alsof er al een excuus in zit gebakken voor als het niet lukt. En vaak is het dan ook zo dat eind februari begin maart de goede voornemens al wat minder op de voorgrond staan dan aan het begin van het jaar. En een paar maanden verder zijn ze vaak geheel vergeten of opgegeven.  En daarmee is het maken van goede voornemens een jaarlijks ritueel geworden. Het volhouden ervan lijkt minder belangrijk dan het maken.

Welke voornemens heb ik zelf gemaakt? Geen voornemen maar een actie: Ik ga mijn boek af maken. Na de zomer komt het uit. Afgelopen week diende zich ineens de titel aan. “In de verbinding gebeurt het.”

Recent had ik een heel mooie ervaring in een training waarbij ik leerde te werken met systemen. Ik leerde dat in een familie systeem elke beweging een beweging van liefde is. Ineens ontdekte ik dat mijn liefdesbeweging zich uitte door aan te voelen. En dat aanvoelen bij mij zich heel lang heeft verscholen. Ik schaamde me er voor dat gevoelige jongetje te zijn dat niet kon meten met de grote jongens. Als kind heb ik me mede daardoor altijd onverbonden gevoeld. Daardoor schakelde ik ook de verbinding met mezelf uit. En dus ook mijn gevoel. Gaande weg heb ik ontdekt dat de verbinding met anderen pas kan ontstaan als ik mezelf weer toe sta de verbinding met mezelf aan te gaan. Durf ik mezelf “aan” te zetten? Durf ik volledig kwetsbaar af te stemmen op de ander en aan te voelen wat nodig is?

Ja dat durf ik nu. Want ik heb gemerkt dat daar waar ik mee eerst zo enorm voor schaamde, mijn gevoeligheid, dat daar mijn kwaliteit ligt. Door me te verbinden maar dan ook echt te verbinden, als eerste met mezelf en van daaruit met de ander, weet ik de juiste vragen te stellen en te doen wat nodig is. Dat kan soms best confronterend zijn. En altijd is de confrontatie op zich ook weer een verbinding. Een verbinding met de toekomst. Daar zijn geen goede voornemens voor nodig. Wil je weten hoe ik dat doe? Kijk hier maar eens

Luister jij al naar je hart? Naar je diepste verlangen? Als je dit wilt leren; lees dan meer van Oscar of neem vrijblijvend contact op voor een coachgesprek. Want leven vanuit je hart maakt dat je elke dag bewust kiest voor de dingen die je wel of juist niet doet.